Shpërthimi i madh në kullën televizive në Kiev, ndodhi pikërisht në momentin që po binte muzku i natës. Banorët, janë bërë dëshmitarë të autokolonave ruse që godisnin qytetin me raketa dhe artileri të rëndë, gjë që ka shkaktuar jo pak tramuatizim dhe panik.
Në stacionin e metrosë pranë Sheshit të Pavarësisë së Kievit, gjendja shpirtërore që ishte ndriçuar një ditë më parë me heqjen e shtetrrethimit dhe rrezet e diellit, u errësua përsëri me lajmin se rusët mund të përgatiteshin për një rrethim.
Pa funksionimin e shërbimeve, ata që kërkonin strehim u ulën brenda trenave të palëvizshëm . I ulur në një nga sediljet plastike portokalli ishte Genya, që po lundronte në telefonin e tij.
“Çfarë mund të them tani që nuk është thënë tashmë?” pyeti ai me një ton të dëshpëruar. “Shikoni lajmet. E gjithë historia është aty, gjithçka që po ndodh.”
Aleksandri, një i ri që një ditë më parë kishte folur hapur për kujdesin e familjes së tij, tani dukej
i tensionuar dhe nervoz. Ishte dita e tij e gjashtë nën tokë, me ndërprerje midis sirenave të sulmit ajror për të marrë ushqime dhe furnizime. “Unë tashmë kisha një sëmundje të zemrës përpara kësaj,” tha ai, “por ndihet shumë më keq sot. Është stresi dhe pritja që të ndodhë më e keqja.”
Shpërthimi në orët e natës kishte në shënjestër kullën kryesore të transmetimit të qytetit , ku humbën jetën 5 persona, mes tyre edhe civilë. Ndërsa një sërë kanalesh shtetërore pritej të ishin jashtë funksionit “për një kohë”, struktura u tha se ishte e paprekur. Më vete, Andriy Yermak, shefi i shtabit të Presidentit Zelensky, tha se një raketë kishte goditur memorialin aty pranë Babyn Yar, një vend që
kujton masakrën e 33,000 të popullsisë hebreje të Kievit, nazistëve. Pushtimi rus po “vrasë viktimat e Holokaustit për herë të dytë”, tha Yermak.
Tani, ka vetëm një vend në mendjen e shumicës së njerëzve: Lviv, një qytet në perëndim që shtrihet afër kufirit polak. Megjithatë, për Maria, 27 vjeçe, e cila kishte ardhur në stacion me burrin, vjehrrën dhe dy fëmijët e saj, kudo jashtë Kievit tani do të ishte një zgjedhje e mirë.
“Ne nuk e dimë se çfarë duhet të bëjmë. Nuk kemi plan”, tha ajo, duke shtrënguar me një dorë dorën e vajzës së saj trevjeçare Sonya dhe me tjetrën qenushin e saj Isa gruaja shton:
“Ne thjesht ulemi në shtëpi dhe jemi shumë të frikësuar. Lufta na është kthyer në makth”.
1234PreviousNext
Pavlo Skorokhodko, një aktor, po përgatitej të merrte gruan dhe djalin e tij 15-vjeçar në tren për në Lviv. Nga atje, tha ai, do t’i dërgonte në Poloni, ndërsa do të kthehej në përsëri në Kiev.
“Mamaja ime jeton ende këtu, kështu që unë duhet të kujdesem për të,” tha ai. Meshkujt e moshës luftarake, nga 18 deri në 60 vjeç, u ndalohet ligjërisht të largohen nga vendi nën imponimin e ligjit ushtarak gjatë kohës së luftës . Mijëra armë u janë shpërndarë vullnetarëve në të gjithë kryeqytetin, duke shtuar një tjetër element të djegshëm në atmosferën e tensionuar, pavarësisht shpresave se luftëtarët civilë do të luanin një rol kyç në mbrojtjen e qytetit.
Barrikada të improvizuara janë ngritur në të gjithë qytetin, të krijuara nga blloqe betoni dhe makina të prishura, së bashku me postblloqe më formale të rrugëve të drejtuara nga ushtarë të armatosur rëndë. Jashtë zyrës së sigurimit të shtetit, e identifikuar më vonë nga ministria ruse e mbrojtjes si shënjestër e një sulmi mbrëmë, shkrimi cirilik i zhvarrosur përgjatë blloqeve të betonit shkruhej: “Rrokullisni dritaret! Fiki dritat!”
